Η«απαξίωση» τηςεργασίας, ηπρόοδος τηςτεχνολογίας καιο«νεοφιλελευθερισμός»
(Επιστολήτου ΣπύρουΔανάλη,μηχανολόγου-ηλεκτρολόγου,πουδημοσιεύτηκεστην«Καθημερινή»στις 17.7.09)
Όσοναφορά το άρθροτου τέωςυπουργού κ.Χρυσοχοΐδηστην«Καθημερινή»για τηναπαξίωση τηςεργασίας, αυτήσυντελείται απότην πρόοδο τηςτεχνολογίαςκαι δεν έχεικαμιά σχέση ονεοφιλελευθερισμός.
Τηδεκαετία του ’60μιααυτοκινητοβιομηχανίαγια να παράγει 600.000αυτοκίνητα τονχρόνοχρειαζόταν 12.000εργάτες,σήμερα η ίδιααυτοκινητοβιομηχανίαχρειάζεται 2.000υπαλλήλουςχειριστέςαυτοματοποιημένωνμηχανημάτωνπου απαρτίζουντη γραμμήπαραγωγής. Ταμηχανουργείαείχαν πληθώρααπότορναδόρουςεφαρμοστές γιανα χειρίζονταιτόρνους,φρέζες,τρυπάνια και νασυναρμολογούνμε επίπονηεργασίαμηχανήματακαλούπια κ.λπ.Ήταν η βαριά βιομηχανίακαι οιτορναδόροιεφαρμοστές ηπρωτοπορία τουπρολεταριάτουστην ΕΣΣΔ καιτις χώρες του υπαρκτούσοσιαλισμού.
Τώραέπαψαν ναυπάρχουν καιαντικαταστάθηκαναπό computer τουςχειριστές τουςκαι αυτόματεςμηχανές πουπαράγουνχιλιάδεςκομμάτια σεελάχιστουςχρόνους. Πίσωαπό αυτούςυπάρχουν εκατοντάδεςπρογραμματιστέςοι οποίοικατασκευάζουντα προγράμματαμε τα οποίαλειτουργούνόλα αυτά ταμηχανήματα.
Τοεργατικόπρολεταριάτο, ηάρχουσα τάξη τουσοσιαλισμούπου θααντικαθιστούσετην αστική τάξηέπαψε να υπάρχεικαιαντικαταστάθηκεαπό μια τάξηυπαλλήλων πολύμικρότερηαριθμητικά, ηοποία παράγειυπηρεσίες.
Ηχειρωνακτικήεργασία άλλαξεμορφή και ενμέρει απαξιώθηκε.Το ίδιο έγινεκαι στην εργασίατων υπαλλήλων,ένα λογιστήριομιας εταιρείαςπου τηρούσεβιβλία 3ηςκατηγορίας καιείχε είκοσι υπαλλήλους,σήμερα με τουςηλεκτρονικούςυπολογιστέςκάνει την ίδιαδουλειά μετέσσερις τοπολύ υπαλλήλους.
Τοίδιο συμβαίνειμε τοντραπεζικότομέα, ΕθνικήΤράπεζα σήμεραμε τον κύκλοεργασιών πουέχει λειτουργείμε το ένα έκτοτων υπαλλήλωνπου θα είχε εάν δενυπήρχαν οιηλεκτρονικοίυπολογιστές.
Ολεςαυτές οιτεράστιεςκοινωνικέςαλλαγές έγιναναπό την επιστήμη,την τεχνολογίακαι τηνταχύτατηεφαρμογή τουςστην πράξη, ηοποία έγινεχάρις στηνικανότητα προσαρμογήςτουκαπιταλιστικούσυστήματος.
Ηαπαξίωση τηςεργασίαςοπωσδήποτεπροσφέρειπερισσότερακέρδη στοκεφάλαιο, ανκαι μεγάλοποσοστό αυτώντων κερδώνλόγωανταγωνισμούμεταφέρεται στουςκαταναλωτές.
Έχειτεθεί από τηδεκαετία του '90το ερώτημα πώςπρέπει ναλειτουργεί τοκράτος προςόφελος τωναδυνάτων κοινωνικώντάξεων, αλλάκαι τουσυνόλου τουπληθυσμού.
Τηναπάντηση τηνέχουν δώσει οιΣκανδιναβικέςχώρες, Δανία,Σουηδία,Φινλανδία.
Φορολογίααρκετά υψηλήκαι όχιφοροδιαφυγήαυτό σημαίνειότι το κράτοςείναισυνεταίροςχωρίς κανέναρίσκο κατά 40% όσοείναι τοποσοστό τουφόρου σε όλεςτις κερδοφόρεςεπιχειρήσειςμικρές καιμεγάλες και σεόλες τιςπεριουσίεςκινητές καιακίνητες που υπάρχουνστη χώρα. Οσομεγαλύτερα τακέρδη τουκεφαλαίου τόσοπιο ωφελημένοτο κράτος.
Δημόσιεςεπιχειρήσειςκαιοργανισμούςόσο το δυνατόνλιγότερες καινα λειτουργούνόλες με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια,δηλαδή ακριβώςόπως οι ιδιωτικέςεπιχειρήσεις.
Τοπλεόνασμα τουκράτουςδιατίθεταικατά τον πιοαποδοτικό τρόποκαι όχιρουσφετολογικό,για βοήθειαπρος τα κατώτεραεισοδηματικάστρώματα τουπληθυσμού καισε αυτά πουπλήττονται απότην οικονομικήσυγκυρία καιτις παγκόσμιεςοικονομικέςμεταβολές τουσυστήματος.